Ik heb een voorkeur voor het geslacht

Wanneer je zwanger bent wordt de vraag voortdurend aan je gesteld “En? Heb je een voorkeur wat het wordt?” En het stomme is eigenlijk dat men er eigenlijk al vanuit gaat dat je antwoord met “Nee, zolang het maar gezond is”. Heel politiek correct natuurlijk en het ís ook wel zo. Want dat is ook het allerbelangrijkste. En toch is het ook heel menselijk om wel een voorkeur te hebben.

En daarom durf ik (eigenlijk niet want oei wat is dit eng!) ook gewoon te zeggen dat ik een voorkeur voor het geslacht van onze baby heb. Ik weet het, dit is gruwelijk taboe om te zeggen. Meestal wanneer ik dit dan ook hardop uitspreek tegen iemand zeg ik er heel snel achteraan “zolang het maar gezond is natuurlijk”. Zo ook van de week, tegen mijn bazin. En eigenlijk liet zij mij dus inzien dat het best belachelijk is. Want ook zij had een voorkeur. En sprak dit gewoon uit. En waarom eigenlijk ook niet? Want het hebben van een voorkeur betekent toch niet dat je het andere geslacht helemaal niet leuk vindt of dat je daar minder van zou houden? Die moederliefde is er echt wel, jongen of meisje.

“Zolang het maar gezond is”

Natuurlijk snap ik het bezwaar van sommige mensen wel hoor. Want het gaat in eerste plaats om de gezondheid van het kindje. Ik ben ook de eerste die zegt “zolang het maar gezond is”. Vooral omdat onze peuterdochter in haar eerste levensmaand (week zelfs) op het randje van de dood heeft gelegen en we haar bijna kwijt waren. Maar ook omdat ik helaas genoeg voorbeelden uit mijn omgeving heb van ouders die hun kind verloren of waarbij het kind ongeneeslijk ziek is. Dus gezondheid is uiteraard het allerbelangrijkste. Echter ook dat is een gevaarlijke opmerking. Want wat nou als blijkt dat je kindje helemaal niet gezond is. Maar wel gewoon levensvatbaar en kans op een prima leven. Met beperkingen? Houd je dan minder van je kindje? Nee toch?

Nou precies datzelfde geldt dus voor het hebben van een voorkeur. Het is een gevoel. En een gevoel hoort niet weggewuifd te worden. En dat gevoel maakt me ook zeker niet ondankbaar voor het feit dat ik weer zwanger heb mogen worden. Want dat is helaas niet voor iedereen weggelegd dat besef ik me. En dat gevoel betekent ook niet dat ik, wanneer het toch van het andere geslacht blijkt te zijn, minder van het kindje houd of dat ik teleurgesteld zal zijn. Het betekent puur dat je een gevoel hebt. Dat je, net zoals kiezen tussen chocolade- en aardbeientaart, gewoon een voorkeur hebt. Al is dat andere net zo leuk of misschien zelfs leuker.

Heb/had jij een (lichte) voorkeur?

48 reacties op “Ik heb een voorkeur voor het geslacht

  • Het maakte mij niet uit. Wij riepe altijd wij hopen op een grote broer voor het kleine zusje, is gelukt. Maar tijdens mijn tweede zwangerschap zag ik mijzelf toch echt meer als een jongensmama, nu 2,5 jaar later vind ik dat echt onzin, haha.

  • Ik ben echoscopiste en bepaal dus heel vaak het geslacht. Ik merk dat veel mensen een voorkeur hebben maar het inderdaad nauwelijks toe durven geven. Zonde, want soms is er ook even teleurstelling als het anders is dan verwacht. En voor dat gevoel mag ruimte zijn vind ik. En natuurlijk is iedereen na een paar weken aan het idee gewend en hartstikke blij. Daarom is het ook zo handig om het al bij 20 weken te weten te komen!! En gezond, dat zijn ze gelukkig bijna allemaal een start daar volledig los van vind ik…

    • Ja denk dat als ik een hele zwangerschap denk dat het een meisje wordt en het is dan een jongetje.. Dat het dan echt wennen is. Daarom kan ik daar ook echt niet op wachten. Niets voor mij!

  • Ik zal je eerlijk zeggen: ik had een voorkeur voor jongens. Van kind af aan had ik een zwak voor ze. Ik kreeg echter twee meisjes en weet je? Ik had niet anders gewild… Ik ben nog steeds ook gek op jongetjes en wie weet krijg ik ooit kleinzoons.. Je kunt dus gemakkelijk een voorkeur hebben, maar het zegt niets over de liefde voor je uiteindelijke kindje! 😉

  • Wat goed dat je dit zo open en eerlijk schrijft! Ik vind ook niet dat dit perse een taboe hoeft te zijn. Ik had absoluut geen voorkeur, maar heb in mijn omgeving wel gezien dat dit vaak bij een tweede kindje anders is (bijvoorbeeld het andere geslacht).

  • Wat mij betreft mag dit inderdaad geen taboe meer zijn. Bij J had ik een hele sterke voorkeur dat ik graag een jongentje wilde. Dat kwam ook uit, dus was ik gelukkig. Was ik minder gelukkig geweest als het een meisje zou zijn? Zeker niet! Bij deze zwangerschap wilde ik graag een meisje, maar we krijgen nog een jongen. Ben ik nu minder gelukkig? Nee, want J krijgt nu het broertje dat ik nooit heb gehad (en nee, dat valt best mee, zo zielig ben ik niet hoor 😉 ).
    Maar nu weten wij nog steeds niet waar jouw voorkeur naar uit gaat… 😉

  • Nu ben ik wel heel nieuwsgierig naar je voorkeur ? Mijn ervaring was trouwens weer dat sommige mensen her na twee jongens raar vonden dat ik geen voorkeur voor een meisje had, terwijl dat me echt niet uitmaakte. Alsof we het daarvoor deden, dat slaat toch ook nergens op? Er was zelf iemand die zei: ik snap niet dat ze die gender reveal met iedereen erbij doet want wat als het weer een jongen is ?. Ik ben het trouwens ook helemaal eens dat de opmerking als het maar gezond is niet helemaal klopt. Ook als het niet gezond is, kan het kind een fijn leven hebben en natuurlijk hou je er super veel van. Als het maar gelukkig is, daar gaat het uiteindelijk denk ik om.

  • Haha niks mis mee toch.. Wij denken af en toe ook al wel eens aan een tweede kindje. Het ene moment zou ik dolgraag een dochter willen. En het andere moment Ou nog een zoontje mij ook geweldig lijken voor Fedde en zie ik mijzelf al helemaal met twee jongens rondlopen.

    Liefs

  • Ik hoopte dat de tweede ook een jongetje zou zijn en heb dat ook openlijk verteld als mensen het vroegen. En ik bleek zwanger van een meisje. Even zielsgelukkig mee.hoor toen de 20 weken echo goed was maakte dat hele geslacht me niets meer uit.

  • Ik had geen voorkeur voor mij maakte het echt niks uit
    Ik werk bij een verloskundige/echo praktijk waar we ook geslachtsbepaling echo’s maken
    Ik heb daar reacties gezien waar je echt van schrikt!
    Belachelijk vind ik het!!
    Dat je een voorkeur hebt oké
    Maar er dan echt kwaad om wordt als het anders is vind ik heel erg

  • Ik denk dat iedereen inderdaad wel stiekem een voorkeur heeft. Ik had ook meer voorkeur voor een meisje. Het werd een jongetje. Nu vind ik mijn jongetje zo leuk, dat als ik voor een tweede keer zwanger zou zijn weer zo’n leuk jongetje zou willen. Hahaha. Maar een meisje is ook super leuk! Dus uiteindelijk maakt het dan weer niks uit. Maar voordat je weet wat het geslacht is, maak je toch een voorstelling van hoe het kindje eruit ziet. En dan geef je het toch automatisch een geslacht in je hoofd. Denk ik.

  • Met 4 dochters kun je je voorstellen hoeveel reacties je van mensen krijgt….
    “Oh, wat zielig voor papa!” is daar 1 van…
    Maar wat een onzin zeg….natuurlijk was een jongetje ook leuk geweest, maar dit is ook helemaal prima!
    Toen de derde geboren was en mijn man zijn omaatje belde , vroeg ze uiteraard wat het was.
    Toen hij zei dat het weer een meisje was reageerde ze met :”Oh, nou ja, als het maar gezond is hè?”
    Alsof het een teleurstelling was ofzo….
    Tegen mij zei hij toen best geïrriteerd “Kijk nou in dat wiegje, dat is toch prachtig, hoe kunnen mensen nou denken dat ik daar niet blij mee ben?”
    Nou, ik weet wel beter gelukkig….

    Ik ken wel iemand die een hele sterke voorkeur voor een meisje had en twee jongens kreeg….maar zij voelde zich daar achteraf heel schuldig over….

  • Nu dacht ik dat je je voorkeur ging vertellen, bummer!
    Ik heb ook op mijn blog toen gedeeld dat ik een voorkeur had (tussen de lijntje tijdens een update blog). Ik vind daar helemaal niets verkeerd aan. Iedereen wil een gezond kind, kunnen we daar gewoon vanuit gaan?? 😛
    Ik wou altijd graag een meisje en die heb ik. Nu kan ik oprecht zeggen dat het me de volgende keer niets uitmaakt. 🙂

  • susan noordergraaf zegt:

    wat knap dat je er openlijk voor uitkomt! ik had bij de 2e zwangershap ook een voorkeur maar ik vond dat heel moeilijk om uit te spreken. ik had een jongen en ik wilde dolgraag een meisje, en mijn wens kwam uit! niet dat ik er anders minder van had gehouden,dat weet ik zeker. Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar jouw voorkeur 😉

  • Ik dacht bij de echo echt dat ik in verwachting was van een jongen en toen bleek het een meisje te zijn… Teleurgesteld… nee totaal niet..! Heerlijk een meisje (ik weet ook niet beter haha) 2de komt hier ook niet aangezien ik ook al 4 bonuskids heb waaronder een knul 🙂

  • Ik heb ook altijd een sterke voorkeur gehad en zelfs zo dat ik zo snel mogelijk een geslachtsbepaling heb gedaan, zodat ik voldoende tijd zou hebben als het anders zou zijn. Ik heb altijd gezegd dat ik alleen maar meisjes zou krijgen en dat is ook gebeurt. Ik denk soms dat de energie van een jongen ook niet zou passen binnen de dynamiek van ons gezin. Ben nu ook wel nieuwsgierig naar jouw voorkeur 😉 Ik zal voor je duimen

  • Oh ja! Voor ik zwanger was had ik een duidelijke voorkeur voor een jongen 🙂
    En dan was ik zwanger en gaf ik eveneens het politiek correcte antwoord. Toen de gyne mij meedeelde dat het een meisje was, was ik dolgelukkig. En nu ben ik nog steeds heel blij dat het een meisje is. Misschien had ik dat toch liever dan een jongen (woeps :D).
    Ik volg je helemaal!

  • Bij de eerste maakte het me niet uit. Bij de tweede was ik blij dat het een meisje was omdat ik al een jongen had.
    Bij de derde maakte het mij weer niet uit. Toen het terug een meisje bleek te zijn zei mijn man wel “oei …. ik hoop op een iets minder sterk karakter dan haar zus dan.”

    Jammer dat het zo een taboe is. Zou niet hoeven.

  • Herkenbaar verhaal, zo kreeg ik ooit te horen dat ik mijn voorkeur vooral niet op social media moest delen, want wat als de baby dat ooit zou lezen.
    Bij Luca ging mijn voorkeur uit naar een meisje, maar ik had al een voorgevoel dat het een jochie zou zijn. Omdat ik dat gevoel had heb ik me geen moment teleurgesteld gevoeld. Bij Giulia hoopte ik weer op een meisje en toen het bij geslachtsbepaling een meisje bleek te zijn, moest ik huilen. Overigens als het een jochie was geweest had ik dat super gevonden, want zag mezelf na Luca wel als een jongensmama. 😉

  • Mooi stuk! En heel herkenbaar,volgens mij is het echt taboe om je voorkeur uit te spreken.
    Eerlijk is eerlijk,bij de tweede zwangerschap had ik ook zeker een voorkeur maar durfde dat nooit uit te spreken.

  • Wij wisten het pas bij de bevalling, maar ook de gehele zwangerschap wel een voorkeur gehad. En ondanks dat ik me er helemaal op had gezet dat we echt niks wisten, zie ik nu achteraf wel in hoe handig het is om het met die 20 weken al te weten. Een voorkeur is er inderdaad gewoon. Wij hadden die voor een meisje en kregen een jongen.

  • Ik had ook een duidelijke voorkeur en wist ook echt zeker dat het een jongetje zou worden. Ik was altijd een beetje ‘one of the guys’ en meisjes die gilden zo en die stelden zich altijd zo aan. Nee, gaf mij maar een stoere jongen. Toen het toch een meisje bleek was ik echt een beetje ontdaan, omdat het zo onverwachts was. Maar kijk, ik heb een meisje dat gilt en zich vreselijk aanstelt en ze is leuker dan ik me ooit had kunnen voorstellen 😉 Kan me niet eens meer voorstellen hoe ik jongens ooit leuk heb kunnen vinden. Die maken alles kapot en die stoeien (en dat vind ik eng…) 😛

  • Zet hem morgen in mijn favorieten lijstje.

    Echt heel goed dat je hierover schrijft. Ja ik had een sterke voorkeur, tijdens mijn eerste zwangerschap wist ik gewoon dat ik een meisje kreeg. En de andere zwangerschappen ook, al leek een jongetje me ook heel leuk. Zeker als je omgeving denkt dat het dit keer een jongen wordt, ga je toch twijfelen. Maar goed, zo’n voorkeur neemt inderdaad absoluut niet weg dat je hoe dan ook van je kindje houdt.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *